Afghanistan
De zondagmorgen bestaat uit een aantal vaste rituelen. Een extra lange wandeling met Basje (hond) en tussen de wekelijkse schoonmaak verplichtingen luister ik naar Vroege vogels en OVT (onvoltooid verleden tijd) op Radio 1. De ochtend sluit ik af met Buitenhof.
Zondag 18 april ging de uitzending van OVT gedeeltelijk over de terugtrekking van legers van onder andere Nederland, maar ook de VS uit Afghanistan. In enkele zinnen wist de deskundige uit te leggen dat het onbegrijpelijk was dat de westerse wereld zo lang in Afghanistan was gebleven. Er lag al 20 jaar lang een aanbod voor vrede in Afghanistan door de lokale stammen. Het enige wat nodig was geweest, was bemiddeling door diplomaten die de afspraken ordentelijk zouden kunnen vastleggen.
Dat bracht mij tot een gedachtesprong naar een documentaire die ik jaren geleden heb gezien. Er werd een Zuid-Sudanese jongeling naar een universiteit gestuurd in Engeland. Deze jongeman was door lokale stamhoofden goed bevonden om goed opgeleid te worden. Hij werd opgeleid tot diplomaat met als enig doel: vrede in Soedan. Het weinige wat ik van dat gebied weet is dat er al jarenlang oorlog tussen de diverse stammen woedt… bijna uitzichtloos.
Maar toch waren er stamhoofden die, en ik stel me zo voor in de gloeiend hete zon, met te weinig voedsel en water onder een oude boom tot overeenstemming kunnen komen. We hebben goed opgeleide mensen nodig, diplomaten die in staat zijn om vrede tussen de diverse stammen te bewerkstelligen. Een tijdspanne van pak‘m beet een jaar of tien?
Respect voor stamhoofden die ondanks alle ellende waar ze zelf in zitten, met de uitzichtloosheid van oorlog, zien dat iets anders nodig is dan wapens. Wat ik dan niet kan begrijpen (of wil begrijpen) is dat de westerse wereld dat niet zo oppikt, dat wij economische belangen hoger stellen dan respect voor die stamhoofden.
Zomaar een zondagmorgen.
Mari van der Aalsvoort
Fractievoorzitter HIER